معناى كلمه" اعراب" و بيان اينكه باديه نشينان به سبب دورى از تمدن و علم و ادب از معارف دينى دورتر بودهاند
" الْأَعْرابُ أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفاقاً وَ أَجْدَرُ أَلَّا يَعْلَمُوا حُدُودَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ ..."راغب در مفردات مىگويد: فرزندان اسماعيل (ع) را" عرب" گويند، و كلمه" اعراب" در اصل جمع عرب است، و ليكن فعلا اسم شده براى عربهاى باديهنشين، و در آيه" قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا- عربها گفتند ايمان آورديم". و آيه،" الْأَعْرابُ أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفاقاً" و آيه" وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ- و پارهاى از عربها هستند كه به خدا و روز جزا ايمان مىآورند" به همين معنا است، و بعضى گفتهاند: جمع" اعراب"،" اعاريب" مىآيد، هم چنان كه شاعر گفته:
اعاريب ذوو فخر بافك
و السنة لطاف فى المقال «1»
و السنة لطاف فى المقال «1»
و السنة لطاف فى المقال «1»
(1) عربها مىباشند كه افتخاراتى دروغين و موهوم دارند و زيانهايى كه در سخنورى لطيف است.(2) مفردات راغب ماده" عرب"(3) مجمع البيان ج 5 ص 62