اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه، مؤاخذه و عذاب الهى در پى دارد - ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 9

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 96

تاييد مى‏شود، و با در نظر داشتن اينكه جمله" وَ ما كانَ ..." جمله‏اى است حاليه معناى هر دو آيه چنين مى‏شود:" چرا خداوند عذابشان نكند و حال آنكه همينهايند كه بندگان مؤمن را از مسجد الحرام جلوگيرى مى‏كنند، نماز خواندنشان در خانه خدا جز ملعبه‏اى از سوت كشيدن و دست زدن نبود، پس چون چنين بود اينك بايد عذاب را به كيفر اينكه كفر مى‏ورزيدند بچشند". التفات از غيبت (كانَ صَلاتُهُمْ) به خطاب (فذوقوا) به منظور رسا ساختن تشديد بكار رفته است.

اشاره به اينكه متروك ماندن خانه كعبه، مؤاخذه و عذاب الهى در پى دارد

از اين دو آيه استفاده مى‏شود كه خانه محترم كعبه هر وقت به خاطر جلوگيرى اشخاصى متروك بماند مؤاخذه و عذاب الهى را به بار مى‏آورد، على (ع) هم در يكى از وصيتهايش فرموده:" اللَّه اللَّه فى بيت ربكم فانه ان ترك لم تنظروا" «1».

" إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ..."

اين آيه حال كفار را بيان مى‏كند كه چطور مساعيشان در باطل كردن دعوت خدا و جلوگيرى از سلوك رهروان طريق خدا خنثى و بى اثر است، و اين معنا را جمله" فَسَيُنْفِقُونَها ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ..." شرح مى‏دهد. و به اين سياق ظاهر مى‏شود كه جمله" وَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلى‏ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ" به منزله تعليل است، و حاصل معناى آيه اين است كه: كفر مشركين- بحسب سنتى كه خداوند در اسباب دارد- بزودى وادارشان مى‏كند به اينكه در راه ابطال دعوت و براى جلوگيرى از راه حق فعاليت كنند، و اموالشان را در راه اين غرضهاى آلوده و فاسد خرج كنند، غافل از اينكه ظلم و فسق و هر فساد ديگرى كسى را بسوى رستگارى و گرفتن نتيجه رهبرى نمى‏كند، پس در نتيجه اموالى كه در اين راه خرج كرده‏اند هدر رفته و ضايع شدن اموال باعث حسرتشان مى‏شود، آن گاه مغلوب شده و از اموالشان سودى نمى‏برند، براى اينكه كفار سر از قبر بسوى دوزخ برمى‏دارند، و اعمال دنيايى آنان از قبيل اجتماع بر شر و خروج براى جنگ با خدا و رسولش در ازاء حشر بسوى جهنم قرار مى‏گيرد.

و جمله" فَسَيُنْفِقُونَها ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ..." از پيشگوييها و خبرهاى غيبى قرآن است، توضيح اينكه، سوره انفال- كه اين آيه در آن واقع شده- بعد از جنگ بدر نازل شده، پس گويا در اين آيه به جنگهايى كه به فاصله كمى رخ مى‏دهد يعنى جنگ احد و يا احد و غير آن اشاره مى‏كند، در جمله" فَسَيُنْفِقُونَها ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً" از جنگ احد و يا احد و غير آن‏

(1) خدا را كه در بزرگ داشت خانه پروردگارتان كوتاهى مكنيد، چه اگر متروك بماند خداوند مهلتتان نمى‏دهد، نهج البلاغه صبحى صالح، ص 422.

/ 565