شرحى در مورد غريزه حب و بغض و تاييد نمودن خداوند پيامبر (ص) را با ايجاد الفت بين قلوب مؤمنين
خداوند در چند جاى از كلامش به نعمت تاليف قلوب مؤمنين منت نهاده و در امثال آيه" لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ما أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ" اهميت اين نعمت را بيان كرده است.آرى، خلقت انسان مفطور بر دوستى نعمتهايى است كه تماميت زندگيش بستگى به وجود آنها دارد، و اين معنا فطرى هر انسانى است كه هر چه را دوست مىدارد براى اين است كه از آن انتفاع مىبرد، و اگر هم گاهى ديده مىشود كه منظورش سودى است كه عايد غير گردد در آنجا هم اگر كاملا دقت شود معلوم مىشود كه او هم در اين انتفاع غير، سودى مىبرد، و چون دوستدار و جدان (دارا بودن) است قهرا دشمن فقدان (نادارى) خواهد بود.و به همين دو صفت غريزى يعنى حب و بغض است كه امر زندگى انسان اداره مىشود، چون اگر انسان همه چيز را حتى اضداد و متناقضات را هم دوست مىداشت زندگيش (1) مفردات راغب، ماده" الف"
لطفا منتظر باشید ...
