بيان آيات مربوط به جنگ بدر و وضع و حال روحى مسلمين در آن جنگ كه نخستين جنگ آنان بود - ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

‌صفحه‌ى 20

داشته باشند (8).

آن هنگامى را كه به پروردگارتان استغاثه مى‏كرديد، و خداوند استغاثه‏تان را مستجاب كرد (و فرمود:) من شما را به هزار نفر از ملائكه‏هاى منظم شده كمك خواهم كرد (9).

و خداوند اين وعده را نداد مگر براى اينكه بشارتى بر شما بوده و شما دلهايتان قوى و مطمئن شود، و هيچ ياريى جز از ناحيه خدا نيست كه خدا مقتدرى است شايسته كار (10).

آن هنگام را كه افكند بر شما خمار خواب را تا آرامشى باشد از ناحيه او، و او فرستاد بر شما از آسمان آب را تا با آن تطهيرتان داده و از شما چرك شيطان را ببرد، و دلهايتان را محكم ساخته (و جا پايتان را سفت كند) و در نتيجه قدمها را استوار سازد (11).

آن هنگام را كه خداوند وحى كرد به ملائكه كه من با شمايم پس استوار بداريد كسانى را كه ايمان آوردند. بزودى در دلهاى آنان كه كافر شدند ترس و وحشت مى‏افكنم، پس شما بالاى گردنها را بزنيد، و از ايشان هر سرانگشت را قطع كنيد (12).

اين بخاطر آن بود كه ايشان با خدا و رسولش مخالفت كردند، و هر كه با خدا و فرستاده او مخالفت كند (بايد بداند) كه خدا شديد العقاب است (13).

اينك بچشيدش، و همانا كافران را است عذاب آتش (14).

بيان آيات

بيان آيات مربوط به جنگ بدر و وضع و حال روحى مسلمين در آن جنگ كه نخستين جنگ آنان بود

اين آيات اشاره به داستان بدر مى‏كند كه اولين جنگ در اسلام است، و ظاهر سياق آيات چنانچه به زودى روشن خواهد شد اين است كه بعد از پايان يافتن واقعه نازل شده باشد.

" وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّها لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ يَقْطَعَ دابِرَ الْكافِرِينَ" يعنى بياد آريد زمانى را كه خداوند به شما وعده مى‏دهد (غلبه بر يكى از دو طائفه عير و نفير را)، خداوند در اين آيه نعمت‏ها و سنت‏هاى خود را براى ايشان برمى‏شمارد تا چنين بصيرتى بهم برسانند كه خداى سبحان امرى به ايشان نمى‏كند و حكمى بر ايشان نمى‏آورد مگر بحق و در آن مصالح و سعادت ايشان و به نتيجه رسيدن مساعى ايشان را در نظر مى‏گيرد، و وقتى داراى چنين بصيرتى شدند ديگر در ميان خود اختلاف نكرده، و نسبت به آنچه كه خداوند براى آنان مقدر كرده و پسنديده اظهار كراهت ننموده بلكه امر خود را به او محول نموده و او و رسول او را اطاعت مى‏كنند.

و منظور از" طائفتين" دو طايفه عير و نفير مى‏باشند كه مقصود از" عير" قافله چهل نفرى قريش است كه با مال التجاره و اموال خود از مكه به شام مى‏رفت، و همچنين از شام به‏