جواب دوم به منافقين:" قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ"
" قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ ..."مقصود از (حسنيين) حسنه و مصيبت است به دلالت اينكه در آيه اول حكايت مىكرد كه منافقين از اينكه به رسول خدا (ص) خيرى برسد ناراحت مىشدند، و از اينكه به آن جناب شر و مصيبت برسد خوشحال مىگرديدند، و مىگفتند خوب شد ما قبلا حواسمان را جمع كرده بوديم، و خود را دچار اين ناملايمات نساختيم. چون از اين كلام بر مىآيد كه منافقين در حال انتظار بودند كه ببينند بر سر مسلمانان چه مىآيد، آيا شكست مىخورند و يا پيروز مىشوند پس معلوم مىشود" إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ" در آيه يكى از آن دو پيش آمد است كه منافقان در انتظارش بودند.خواهى گفت چطور قرآن كريم مصيبت را هم حسنه خوانده و آن را با حسنه" حسنيين" ناميده؟ در جواب مىگوييم: از نظر دينى حسنه و مصيبت هر دو حسنهاند، چون اگر حسنه، حسنه است براى اين است كه پيروزى و غنيمت در دنيا و اجر عظيم در آخرت است و اگر مصيبت حسنه است آنهم براى اين است كه شكست خوردن و كشته شدن و هر رنج و محنت ديگرى كه به انسان برسد مورد رضاى خدا و باعث اجرى ابدى و سرمدى است، پس هر دو حسنهاند.و معناى آيه اين است كه: ما و شما هر يك منتظر عذاب و گرفتارى طرف مقابل خود هستيم، با تفاوت اينكه آن عذاب و گرفتارى كه شما براى ما آن را آرزو مىكنيد در حقيقت(1) تفسير طبرى ج 10 ص 105