لطفا منتظر باشید ...
(رواياتى در ذيل آيه:" إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ ..." و در مورد قانون نسيء)
در تفسير عياشى از ابى خالد واسطى روايت كرده كه در ضمن حديثى گفته است:... آن گاه حضرت (يعنى ابى جعفر (ع)) فرمود: پدرم از على بن الحسين از امير المؤمنين (ع) روايت كرد كه فرموده: رسول خدا (ص) بعد از آنكه بيمارىاش شدت يافت فرمود: اى مردم سال دوازده ماه است، كه چهار ماه آن حرام است، آن گاه با دست خود اشاره كرد: رجب تك و جداست، و ذى القعده، ذى الحجه و محرم پشت سرهمند «1».مؤلف: در بسيارى از روايات تاويلى براى ماههاى دوازدهگانه وارد شده، و آن اينكه منظور از آنها دوازده امامند، و منظور از چهار ماه حرام، على امير المؤمنين و على بن الحسين، و على بن موسى، و على بن محمد (ع) اند، و مقصود از سال رسول خدا (ص) است، ليكن انطباق اينگونه روايات با آيه شريفه مخصوصا از نظر سياقى كه در آيه است خالى از خفا نيست.و در الدر المنثور است كه احمد، بخارى، مسلم، ابو داود، ابن منذر، ابن ابى حاتم، ابو الشيخ، ابن مردويه و بيهقى در كتاب شعب الايمان خود، از ابى بكره روايت كردهاند كه گفت: رسول خدا (ص) در سفر حجش خطبهاى ايراد كرد، و فرمود: بدانيد كه روزگار دور خود را زد و دوباره بصورتى كه در روز اول خلقت آسمانها و زمين داشت برگشت.بدانيد كه سال دوازده ماه است، و چهار ماه از آنها حرام است. سه ماه پشت سر هم، يعنى ذى القعده، ذى الحجه و محرم، و يك ماه رجب كه منفرد و جدا است و بين ماه شعبان و جمادى قرار دارد «2».مؤلف: اين خطبه از خطبههاى معروف آن حضرت است، و به طرق ديگرى از ابى هريره، ابن عمر، ابن عباس و ابى حمزه رقاشى از عمويش- كه او نيز تا حدى زمان رسول خدا (ص) را درك كرده بود، و همچنين از ديگران نقل شده است «3».و مقصود آن جناب از اينكه فرمود:" زمان دور خود را از سر گرفت و به حالتى كه در روز(1) تفسير عياشى ج 2 ص 88 ح 56(2 و 3) الدر المنثور ج 3 ص 234
