آمده كه سيصد سال بوده و نه سال را اهل كتاب اضافه كرده‏اند.

و از اين قبيل اختلافات كه در روايات آمده بسيار است، و بيشتر آنچه كه از طرق عامه روايت شده در كتاب الدر المنثور «1» و بيشتر آنچه از طرق شيعه نقل شده در كتاب بحار «2» و تفسير برهان «3» و نور الثقلين «4» جمع‏آورى شده، اگر كسى بخواهد به همه آنها دست يابد بايد به اين كتابها مراجعه كند. تنها مطلبى كه مى‏توان گفت اين روايات در آن اتفاق دارند اين است كه اصحاب كهف مردمى موحد بودند، و از ترس پادشاهى جبار كه مردم را مجبور به شرك مى‏كرده گريخته‏اند و به غارى پناه برده در آنجا به خواب رفته‏اند- تا آخر آنچه كه قرآن از داستان ايشان آورده.

روايات ديگرى پيرامون داستان اصحاب كهف‏

و در تفسير عياشى از سليمان بن جعفر همدانى روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: اى سليمان مقصود از" فتى" كيست؟ عرض كردم فدايت شوم نزد ما جوان را" فتى" گويند، فرمود: مگر نمى‏دانى كه اصحاب كهف همگيشان كامل مردانى بودند و مع ذلك خداى تعالى ايشان را فتى ناميده. اى سليمان فتى كسى است كه به خدا ايمان بياورد و پرهيزكارى كند «5».

مؤلف: در معناى اين روايت مرحوم كلينى در كافى «6» از قمى روايت مرفوعه‏اى از امام صادق (ع) آورده، ليكن از ابن عباس «7» روايت شده كه او گفته اصحاب كهف جوانانى بودند.

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از ابى جعفر روايت كرده كه گفت:

اصحاب كهف همه" صراف" بودند «8».

مؤلف: قمى نيز به سند خود از سدير صيرفى از امام باقر (ع) روايت كرده كه گفت: اصحاب كهف شغلشان صرافى بوده «9». و ليكن در تفسير عياشى از درست از امام‏

(1) الدر المنثور، ج 4، ص 111- 218.

(2) بحار الانوار، ج 14، ص 407- 437.

(3) تفسير برهان، ج 2، ص 456- 465.

(4) نور الثقلين، ج 3، ص 243- 256.

(5) تفسير عياشى، ج 2 ص 323.

(6) نور الثقلين، ج 3، ص 245، به نقل از روضه كافى.

(7 و 8) الدر المنثور، ج 4، ص 212- 216.

(9) بحار الانوار، ج 14، ص 429، به نقل از كافى.