" أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ" كلمه" فردوس" به معناى بالاى بهشت است، كه معناى آن و پارهاى از خصوصياتش در ذيل آيه" كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا" «1» گذشت.
و جمله" الَّذِينَ يَرِثُونَ ..." بيان كلمه" وارثون" است و" وراثت مؤمنين فردوس را" به معناى اين است كه فردوس براى مؤمنين باقى و هميشگى است، چرا كه اين احتمال مىرفت كه ديگران هم با مؤمنين شركت داشته باشند، و يا اصلا غير مؤمنين صاحب آن شوند بعد از آنها خداوند آن را به ايشان اختصاص داده و منتقل نموده است.
در روايات هم آمده كه براى هر انسانى در بهشت، منزلى و در آتش منزلى است، و چون كسى بميرد و داخل آتش شود، سهم بهشت او را به ارث به اهل بهشت مىدهند- كه ان شاء اللَّه به زودى در بحث روايى آن را خواهى خواند.
در تفسير قمى در ذيل آيه" الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ" مىگويد امام فرمود:
خشوع در نماز اين است كه چشم به زير بيندازى و همه توجهت به نماز باشد «2».
مؤلف: در سابق گذشت كه گفتيم چشم به زير انداختن و توجه به نماز از لوازم خشوع است پس تعريفى كه امام فرموده تعريف به لازمه معنا است، و نظير آن روايتى است كه الدر المنثور از عدهاى از صاحبان جوامع حديث، از على (ع) آورده كه فرموده" خشوع آن است كه در نمازت به اين طرف و آن طرف نگاه نكنى" «3» كه اين نيز تعريف به لازمه معنا است.
و در كافى به سند خود از مسمع بن عبد الملك، از ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه فرموده: رسول خدا (ص) فرموده: هر كسى كه خشوع ظاهرى او بيش از خشوع قلبىاش باشد نزد ما منافق است «4».
مؤلف: در الدر المنثور از عدهاى از صاحبان جوامع حديث از ابى الدرداء از رسول خدا
(1) سوره كهف، آيه 107. (2) تفسير قمى، ج 2، ص 88. (3) الدر المنثور، ج 5، ص 3. (4) اصول كافى، ج 2، ص 396، ح 6.