لطفا منتظر باشید ...
رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج
و در ارشاد مفيد در كلامى از امير المؤمنين (ع) آورده كه فرموده: هر سخنى كه ذكر خدا در آن نباشد لغو است «5».و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ" مىگويد: از امام صادق (ع) روايت كردهاند كه فرمود: اگر شخصى به تو ناسزايى گفت و يا تهمتى زد كه در تو نيست، براى خدا از او اعراض كن «6».و در روايتى ديگر آمده كه مقصود از آن غنا و ملاهى است «7».مؤلف: مطالبى كه در دو روايت مجمع البيان آمده از قبيل ذكر بعضى از مصاديق است و آنچه در روايت ارشاد آمده از باب عموميت دادن و تحليل معنا است.و در خصال از جعفر بن محمد از پدرش از آباء گرامىاش (ع) روايت كرده كه امير المؤمنين (ع) فرموده: فرجها به يكى از سه طريق حلال مىشوند، يكى نكاح به ميراث و يكى نكاح بدون ميراث، و يكى نكاح به ملك يمين «8».(1) الدر المنثور، ج 5، ص 3.(2 و 3) مجمع البيان، ج 7، ص 99.(4) الدر المنثور، ج 5، ص 3 و 4.(5) ارشاد مفيد، ص 157.(6 و 7) مجمع البيان، ج 7، ص 99.(8) خصال، ص 119.
