توبيخ قوم هود (عليه السلام) به خاطر اسراف در شهوت (ساختن بناهاى كاخ مانند براى تفاخر و تفريح) و افراط در غضب‏

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

در سابق در آيه‏اى كه نظير اين آيه در داستان نوح بود گفتيم كه: چرا قوم نوح را تكذيب كننده همه انبياء خوانده، با اينكه بيش از يك پيامبر را تكذيب نكرده بودند.

" إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ... رَبِّ الْعالَمِينَ" بيان معناى اين آيه در ذيل آيه نظير آن در داستان نوح (ع) گذشت.

بعضى «1» از مفسرين گفته‏اند كه: اگر داستان اين پنج نفر از انبياء را با ذكر مساله امانت رسولان و مزد نخواستن آنان و دستورشان به تقوا و اطاعت آغاز كرده براى اين بوده كه بفهماند مبناى مساله بعثت همانا دعوت به معرفت حق و اطاعت دستوراتى است كه اگر مردم در آن دستورات پيغمبر خود را اطاعت كنند به ثواب نزديك و از عقاب دور مى‏شوند و انبياء همگى بر اين معنا متفقند، هر چند كه از نظر بعضى از فروع دين، آن هم به خاطر اختلافى كه در اعصار هست مختلف بوده باشند، و همگى يك هدف را دنبال مى‏كنند و همگى از طمع مال دنياى مردم منزهند.

و نظير اين سخن را در تفسير آيه‏اى كه در خاتمه همه داستانهاى هشتگانه اين سوره آمده، يعنى آيه" إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ" زده‏اند، كه اين آيه دلالت مى‏كند بر اينكه بيشتر امتها و اقوام، از آيات خدا روى‏گردان بوده‏اند، و خداى سبحان به خاطر همين جرم اينها، و به ملاك اينكه خودش عزيز است مجازاتشان كرده و مى‏كند و به خاطر اينكه نسبت به مؤمنين رحيم است، نجاتشان مى‏دهد. ما نيز در آنجا كه غرض سوره را ذكر مى‏كرديم به اين معنا اشاره نموديم.