بحث روايتى :(چند روايت در باره نوح (عليه السلام) و قوم او)
در كتاب كمال الدين «2» و نيز در روضه كافى «3» با ذكر سند از ابو حمزه، از امام باقر (ع) روايت آورده كه در ضمن حديثى فرمود: نوح هزار سال مگر پنجاه سال در بين مردم بود، در حالى كه احدى غير او در كار نبوت با وى شركت نداشت و ليكن آن جناب بر مردمى رو آورد كه به طور كلى مساله نبوت را منكر بودند و انبياى قبل از نوح تا زمان آدم را نيز قبول نداشتند، و به همين مطلب اشاره دارد اين قول خداى متعال:" وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ".يعنى بين نوح و آدم (ع) ده پدر فاصله بود، كه همه از پيامبران بودند.و در تفسير قمى در ذيل جمله:" وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ" در معناى ارذل فرمودهاند يعنى فقراء «4».و نيز در همان كتاب و در روايت ابى الجارود، از امام باقر (ع) آمده كه در ذيل جمله" الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ" فرمودند: يعنى مجهز، كه همه كارهايش تمام شده بود، و ديگر هيچ كارى نداشت، جز اينكه روى آب بيفتد «5».(1) روح المعانى، ج 19، ص 109.(2) كمال الدين، ج 1، ص 213، ح 2.(3) كافى، ج 8، ص 113- 115، ح 92.(4) تفسير قمى، ج 2، ص 123.(5) تفسير قمى، ج 2، ص 125.