بيان آيات :غرض اين آيات: مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلّى الله عليه وآله وسلّم) با قوم موسى و هارون، ابراهيم، نوح و ... - ترجمه تفسیر المیزان جلد 15

و آن را به بنى اسرائيل داديم (59).

پس هنگام آفتاب از پى آنها شدند (60).

و چون دو جماعت يكديگر را بديدند، ياران موسى گفتند: اى واى! ما را گرفتند (61).

(موسى) گفت: هرگز! پروردگار من با من است و رهبريم خواهد كرد (62).

به موسى وحى كرديم كه عصاى خويش را به دريا بزن، پس بشكافت و هر بخشى چون كوهى بزرگ بود (63).

ديگران را بدانجا نزديك كرديم (64).

و موسى را با همراهانش جملگى نجات داديم (65).

سپس ديگران را غرق كرديم (66).

كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند (67).

و پروردگارت نيرومند و فرزانه است (68).

بيان آيات :غرض اين آيات: مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلّى الله عليه وآله وسلّم) با قوم موسى و هارون، ابراهيم، نوح و ...

در اين آيات به داستانهايى از اقوام انبياى گذشته شروع كرده تا روشن شود كه قوم خاتم الانبياء (ص) نيز همان راهى را مى‏روند كه قوم موسى و هارون و ابراهيم و نوح و هود و صالح و لوط و شعيب رفته بودند و به زودى راه اينان نيز به همان سرنوشتى منتهى مى‏شود كه آن اقوام ديگر بدان مبتلا شدند، يعنى بيشترشان ايمان نمى‏آورند و خدا ايشان را به عقوبت دنيايى و آخرتى مى‏گيرد.

دليل بر اينكه آيات در مقام به دست دادن چنين نتيجه‏اى است اين است كه در آخر هر داستانى مى‏فرمايد:" وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ"، هم چنان كه در داستان خاتم الأنبياء (ص) بعد از ختم كلام و حكايت اعراض قومش در آغاز سوره فرمود:" وَ ما كانَ ..."، پس معلوم مى‏شود كه آيات در مقام تطبيق داستانى بر داستان ديگر است.

و همه براى اين است كه خاطر رسول خدا (ص) تسليت يافته، حوصله‏اش از تكذيب قومش سر نرود و بداند كه تكذيب قوم او امرى نو ظهور و تازه نيست بلكه همه اقوام انبياى گذشته نيز همين رفتار را داشتند و از قوم خود انتظارى جز آنچه امتهاى گذشته در مقابل انبياى خود داشتند نداشته باشد. و در ضمن، قوم آن جناب را هم تهديد