" تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً" كلمه" تبارك" از ماده" بركة"- به دو فتحه- است كه به معناى ثبوت خير در هر چيز است.مانند ثبوت آب در بركه (آب انبار)، و اين معنا از واژه" برك البعير" گرفته شده، كه به معناى آن است كه شتر سينه به زمين بگذارد و بخوابد، كلمه تبارك هم از همان ريشه اشتقاق يافته، و معنايش ثبوت خير است در هر چيزى كه مىگوييم مبارك است، چيزى كه هست صيغه تبارك علاوه بر افاده معناى مزبور،- به طورى كه گفتهاند«3»- مبالغه در آن را نيز مىرساند. و اين صيغه تقريبا مىتوان گفت از كلماتى است كه جز در مواردى نادر بر غير خدا اطلاق نمىشود.كلمه" فرقان" به معناى فرق است، و اگر قرآن كريم را فرقان ناميد از آن جهت بوده(1) مجمع البيان، ج 7، ص 159.(2) روح المعانى، ج 18، ص 230 به نقل از ضحاك.(3) روح المعانى، ج 18، ص 230.