تقرير و تبيين جوابى كه خداى تعالى به كفار داده است (قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ ...)

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صبح و شام بر او املاء مى‏شود"، چون اگر خودش نويسنده آن بود، ديگر املاء معنا نداشت.

بعضى «1» ديگر از مفسرين گفته‏اند: اصلا كلمه" اكتتاب" به معناى استكتاب است، يعنى اينكه از كسى بخواهد برايش بنويسد.

كلمه" املاء" به معناى القاى كلام است به مخاطب به عين لفظ، تا آن را حفظ و از بر كند، و يا براى نويسنده، تا آن را بنويسد، و مراد از املاء در آيه شريفه معناى اول است، چون از سياق" اكْتَتَبَها فَهِيَ تُمْلى‏ عَلَيْهِ" اين معنا بهتر استفاده مى‏شود، زيرا كه اكتتاب با يك بار نوشتن حاصل مى‏شود، ولى ظاهر املاء القاى تدريجى و مستمر است، پس به نظر كفار قرآن مجموعه نوشته‏اى بوده نزد آن حضرت، كه ديگران پشت سر هم برايش مى‏خوانده‏اند، و او حفظ مى‏شده و براى مردم مى‏خوانده.

دو كلمه" بكرة و اصيل" به معناى صبح و شام است، و اين كنايه از وقتى است بعد از وقتى ديگر، و خلاصه پشت سر هم است.

بعضى «2» از مفسرين گفته‏اند: مراد اول روز و قبل از بيرون شدن مردم از خانه‏ها، و آخر روز بعد از برگشت مردم به خانه‏ها است، و اين كنايه است از اينكه اين املاء مخفيانه و دور از نظر مردم صورت مى‏گرفته.

اين آيه به منزله تفسيرى است براى آيه قبل، گويا كفار كلام سابق خود را كه گفتند قرآن افك و افتراء به خدا است و قومى او را كمك مى‏كنند توضيح مى‏دهند، كه آن قوم اساطير قديمى را برايش مى‏نويسند و سپس به قدرى املاء مى‏كنند تا حفظ شود، آن گاه به عنوان كلام خدا براى مردمش مى‏خواند.

پس آيه شريفه تماميش كلام كفار است، نه اينكه به قول بعضى «3» از مفسرين: جمله" اكْتَتَبَها فَهِيَ تُمْلى‏ عَلَيْهِ" تا آخر آن به عنوان پرسش انكارى خدا از اساطير الاولين باشد و قبل از آن از كفار، چون اين معنا با سياق درست در نمى‏آيد.