شرط (ركن) دوم توبه چيست فرمود: العزم على ترك العود يك تصميم مردانه، يك تصميم جدى كه ديگر من اين عمل ناشايست را تكرار نمى كنم. البته شما را با اين شعرى كه خواندم مايوس نكرده باشم نگوييد پس كار تمام است، نه لاتقتطوا من رحمة الله (49) از رحمت الهى مايوس نباشيد از هر چه گناه داريد برگرديد، خدا مىپذيرد همه شرايط را ذكر كرده اند. ولى حد و اندازه براى گناه ذكر نكرده اند نگفته اند اگر گناهت به اين حد رسيد توبه ات قبول مىشود و از آن بالاتر كه شد نه، بلكه گفته اند توبه كن قبول مىشود اما به شرط اينكه واقعا توبه كنى، اگر آتش درونى در تو پيدا بشود، انقلاب مقدس در روح تو پيدا بشود و تصميم بر عدم عود بگيرى، توبه تو قبول است اما به شرط اينكه تصميم تو واقعا تصميم باشد، نه اينكه بيايى اينجا پچ پچى هم با خودت بكنى و بگويى عجب وضع بدى داريم و بيرون كه رفتى فراموش كنى اين به درد نمى خورد و بدتر است. امام فرمود: كسانى كه استغفار مىكنند و باز گناه را تكرار مىكنند. استغفارشان از استغفار نكردن بدتر است چون اين مسخره كردن توبه است، استهزاء خداست، استهزاء توبه است.
اين دو ركن توبه است:
اول ندامت، حسرت، اشتعال درونى، ناراحتى از گذشته، پشيمانى كامل از گناه، و دوم تصميم قاطع و جدى براى تكرار نكردن گناه. اما توبه دو شرط هم دارد: