مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1027

نامه خواند از پى تعليم را پيش بينايان خبر گفتن خطاست پيش بينا شد خموشى نفع تو گر بفرمايد بگو بر گوى خوش ور بفرمايد كه اندر كش دراز همچنين كه من درين زيبا فسون چونك كوته مي كنم من از رشد اى حسام الدين ضياء ذوالجلال اين مگر باشد ز حب مشتهى بر دهان تست اين دم جام او قسم تو گرميست نك گرمى و مست قسم تو گرميست نك گرمى و مست
حرف گويد از پى تفهيم را كان دليل غفلت و نقصان ماست بهر اين آمد خطاب انصتوا ليك اندك گو دراز اندر مكش هم چنان شرمين بگو با امر ساز با ضياء الحق حسام الدين كنون او به صد نوعم بگفتن مي كشد چونك مي بينى چه مي جويى مقال اسقنى خمرا و قل لى انها گوش مي گويد كه قسم گوش كو گفت حرص من ازين افزون ترست گفت حرص من ازين افزون ترست