مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 119

بار ديگر ما به قصه آمديم گر به جهل آييم آن زندان اوست ور به خواب آييم مستان وييم ور بگرييم ابر پر زرق وييم ور بخشم و جنگ ژس قهر اوست ما كييم اندر جهان پيچ پيچ ما كييم اندر جهان پيچ پيچ
ما از آن قصه برون خود كى شديم ور به علم آييم آن ايوان اوست ور به بيدارى به دستان وييم ور بخنديم آن زمان برق وييم ور بصلح و عذر ژس مهر اوست چون الف او خود چه دارد هيچ هيچ چون الف او خود چه دارد هيچ هيچ