مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1206

دفتر پنجم از كتاب مثنوى

مناجات

مرغ پرنده چو ماند در زمين مرغ خانه بر زمين خوش مي رود زآنك او از اصل بي پرواز بود زآنك او از اصل بي پرواز بود
باشد اندر غصه و درد و حنين دانه چين و شاد و شاطر مي دود وآن دگر پرنده و پرواز بود وآن دگر پرنده و پرواز بود