مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1288
نمايش فراداده
 دفتر پنجم از كتاب مثنوى

در معنى اين كى ارنا الاشياء كما هى و معنى اين كى لو كشف الغطاء ما از ددت يقينا و قوله در هر كه تو از ديده ى بد مي نگرى از چنبره ى وجود خود مي نگرى پايه ى كژ كژ افكند سايه

  • صاحب تاويل اياز صابرست هم چو يوسف خواب اين زندانيان خواب خود را چون نداند مرد خير گر زنم صد تيغ او را ز امتحان داند او كه آن تيغ بر خود مي زنم داند او كه آن تيغ بر خود مي زنم
  • كو به بحر عاقبتها ناظرست هست تعبيرش به پيش او عيان كو بود واقف ز سر خواب غير كم نگردد وصلت آن مهربان من ويم اندر حقيقت او منم من ويم اندر حقيقت او منم