مثنوی معنوی
جلال الدین محمد بلخی
نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1304
نمايش فراداده
دفتر پنجم از كتاب مثنوىدر بيان كسى كى سخنى گويد كى حال او مناسب آن سخن و آن دعوى نباشد چنان كه كفره و لن سالتهم من خلق السموات والارض ليقولن الله خدمت بت سنگين كردن و جان و زر فداى او كردن چه مناسب باشد با جانى كى داند كى خالق سموات و ارض و خلايق الهيست سميعى بصيرى حاضرى مراقبى مستولى غيورى الى آخره
-
بيخ عمرت را بده آب حيات
جمله ماضيها ازين نيكو شوند
سياتت را مبدل كرد حق
خواجه بر توبه ى نصوحى خوش به تن
شرح اين توبه ى نصوح از من شنو
شرح اين توبه ى نصوح از من شنو
-
تا درخت عمر گردد با نبات
زهر پارينه ازين گردد چو قند
تا همه طاعت شود آن ما سبق
كوششى كن هم به جان و هم به تن
بگرويدستى و ليك از نو گرو
بگرويدستى و ليك از نو گرو