مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 141

دفتر اول از كتاب مثنوى

وداع كردن طوطى خواجه را و پريدن

يك دو پندش داد طوطى بي نفاق خواجه گفتش فى امان الله برو خواجه با خود گفت كين پند منست جان من كمتر ز طوطى كى بود جان من كمتر ز طوطى كى بود
بعد از آن گفتش سلام الفراق مر مرا اكنون نمودى راه نو راه او گيرم كه اين ره روشنست جان چنين بايد كه نيكوپى بود جان چنين بايد كه نيكوپى بود