مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1555

گفت قاضى بس تهي رو صوفيى تو بنشنيدى كه آن پر قند لب خلق را در دزدى آن طايفه قصه ى پاره ربايى در برين در سمر مي خواند دزدي نامه اى مستمع چون يافت جاذب زان وفود مستمع چون يافت جاذب زان وفود
خالى از فطنت چو كاف كوفيى غدر خياطان همي گفتى به شب مي نمود افسانه هاى سالفه مى حكايت كرد او با آن و اين گرد او جمع آمده هنگامه اى جمله اجزااش حكايت گشته بود جمله اجزااش حكايت گشته بود