مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 1582

يا چو احول اين دوى را نوش كن يا به نوبت گه سكوت و گه كلام چون ببينى محرمى گو سر جان چون ببينى مشك پر مكر و مجاز دشمن آبست پيش او مجنب با سياستهاى جاهل صبر كن صبر با نااهل اهلان را جلاست آتش نمرود ابراهيم را جور كفر نوحيان و صبر نوح جور كفر نوحيان و صبر نوح
يا دهان بر دوز و خوش خاموش كن احولانه طبل مي زن والسلام گل ببينى نعره زن چون بلبلان لب ببند و خويشتن را خنب ساز ورنه سنگ جهل او بشكست خنب خوش مدارا كن به عقل من لدن صبر صافى مي كند هر جا دليست صفوت آيينه آمد در جلا نوح را شد صيقل مرآت روح نوح را شد صيقل مرآت روح