مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 252

بر بديهاى بدان رحمت كنيد هين مبادا غيرت آيد از كمين هر دو گفتند اى خدا فرمان تراست اين همى گفتند و دلشان مي طپيد خار خار دو فرشته هم نهشت پس همى گفتند كاى اركانيان ما برين گردون تتقها مي تنيم عدل توزيم و عبادت آوريم تا شويم اعجوبه ى دور زمان آن قياس حال گردون بر زمين آن قياس حال گردون بر زمين
بر منى و خويش بين لعنت كنيد سرنگون افتيد در قعر زمين بى امان تو امانى خود كجاست بد كجا آيد ز ما نعم العبيد تا كه تخم خويش بينى را نكشت بى خبر از پاكى روحانيان بر زمين آييم و شادروان زنيم باز هر شب سوى گردون بر پريم تا نهيم اندر زمين امن و امان راست نايد فرق دارد در كمين راست نايد فرق دارد در كمين