مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 381

خويش را تسليم كن بر دام مزد مي دهند افيون به مرد زخم مند وقت مرگ از رنج او را مي درند چون به هر فكرى كه دل خواهى سپرد پس بدان مشغول شو كان بهترست هرچه تحصيلى كنى اى معتنى بار بازرگان چو در آب اوفتد چونك چيزى فوت خواهد شد در آب چونك چيزى فوت خواهد شد در آب
وانگه از خود بى ز خود چيزى بدزد تا كه پيكان از تنش بيرون كنند او بدان مشغول شد جان مي برند از تو چيزى در نهان خواهند برد تا ز تو چيزى برد كان كهترست مى در آيد دزد از آن سو كايمنى دست اندر كاله ى بهتر زند ترك كمتر گوى و بهتر را بياب ترك كمتر گوى و بهتر را بياب