مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 418

گفت جالينوس با اصحاب خود پس بدو گفت آن يكى اى ذو فنون دور از عقل تو اين ديگر مگو ساعتى در روى من خوش بنگريد گرنه جنسيت بدى در من ازو گر نديدى جنس خود كى آمدى چون دو كس بر هم زند بي هيچ شك كى پرد مرغى مگر با جنس خود كى پرد مرغى مگر با جنس خود
مر مرا تا آن فلان دارو دهد اين دوا خواهند از بهر جنون گفت در من كرد يك ديوانه رو چشمكم زد آستين من دريد كى رخ آوردى به من آن زشت رو كى بغير جنس خود را بر زدى در ميانشان هست قدر مشترك صحبت ناجنس گورست و لحد صحبت ناجنس گورست و لحد