مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 550

آن بلال صدق در بانگ نماز تا بگفتند اى پيمبر راست نيست اى نبى و اى رسول كردگار عيب باشد اول دين و صلاح خشم پيغامبر بجوشيد و بگفت كاى خسان نزد خدا هى بلال وا مشورانيد تا من رازتان گر ندارى تو دم خوش در دعا گر ندارى تو دم خوش در دعا
حى را هى همي خواند از نياز اين خطا اكنون كه آغاز بناست يك مذن كو بود افصح بيار لحن خواندن لفظ حى عل فلاح يك دو رمزى از عنايات نهفت بهتر از صد حى و خى و قيل و قال وا نگويم آخر و آغازتان رو دعا مي خواه ز اخوان صفا رو دعا مي خواه ز اخوان صفا