مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 624

پس فرستادند مردى در زمان كامتحان كرديم و ما را كى رسد مجرم شاهيم ما را عفو خواه عفو كرد و در زمان نيكو شدند گفت موسى عفو كردم اى كرام من شما را خود نديدم اى دو يار همچنان بيگانه شكل و آشنا پس زمين را بوسه دادند و شدند پس زمين را بوسه دادند و شدند
سوى موسى از براى عذر آن امتحان تو اگر نبود حسد اى تو خاص الخاص درگاه اله پيش موسى بر زمين سر مي زدند گشت بر دوزخ تن و جانتان حرام اعجمى سازيد خود را ز اعتذار در نبرد آييد بهر پادشا انتظار وقت و فرصت مي بدند انتظار وقت و فرصت مي بدند