مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 64

موج دريا چون بامر حق بتاخت خاك قارون را چو فرمان در رسيد آب و گل چون از دم عيسى چريد هست تسبيحت بخار آب و گل كوه طور از نور موسى شد به رقص چه عجب گر كوه صوفى شد عزيز چه عجب گر كوه صوفى شد عزيز
اهل موسى را ز قبطى وا شناخت با زر و تختش به قعر خود كشيد بال و پر بگشاد مرغى شد پريد مرغ جنت شد ز نفخ صدق دل صوفى كامل شد و رست او ز نقص جسم موسى از كلوخى بود نيز جسم موسى از كلوخى بود نيز