مثنوی معنوی

جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 1765/ 670

ديد در ايام آن شيخ فقير پيش او مهمان شد او وقت تموز گفت اينجا اى عجب مصحف چراست اندرين انديشه تشويشش فزود اوست تنها مصحفى آويخته تا بپرسم نه خمش صبرى كنم صبر كرد و بود چندى در حرج صبر كرد و بود چندى در حرج
مصحفى در خانه ى پيرى ضرير هر دو زاهد جمع گشته چند روز چونك نابيناست اين درويش راست كه جز او را نيست اينجا باش و بود من نيم گستاخ يا آميخته تا به صبرى بر مرادى بر زنم كشف شد كالصبر مفتاح الفرج كشف شد كالصبر مفتاح الفرج