حالىكه به باغهاى [اطراف [مدينه پناه برده بود. آن دو بر وى وارد شدند وگفتند: دستت را بياور تا با تو بيعت كنيم؛ زيرا مردم، تنها به [خلافت [تو رضايت مىدهند.
امام به آن دو فرمود: «مرا نيازى به اين امر نيست. اگر براى شما دو نفر، وزير باشم، بهتر از آن است كه بر شما امير باشم. هريك از شما كه مىخواهد دستش را بياورد، تا با او بيعت كنم».
آن دو گفتند: مردم، غير از تو را انتخاب نكنند و از تو عدول نكنند. دستت را بياور تا به عنوان نخستين افراد، با تو بيعت كنيم.
امام فرمود: «بيعت من پنهانى نخواهد بود. مهلت دهيد تا به مسجد درآيم». گفتند: در اينجا با تو بيعت كنيم و سپس در مسجد هم بيعت خواهيم كرد. پس به عنوان نخستين افراد، با وى بيعت كردند. آنگاه، مردم با وى بر منبر بيعت كردند كه پيشاپيش آنان، طلحة بن عبيداللّه بود كه دستى معلول داشت. طلحه بر منبر بالا رفت و با على عليه السلام دست داد.
مردى از بنىاسد كه فال بَد مىزد، ايستادهبود و نگاهمىكرد. چونديد نخستين دستى كه بيعت كرد، معلول است، گفت: «إنّا للّهِ وَإنّا إلَيْهِ راجِعُون»! نخستين دستى كه با اميرمؤمنان بيعت كرد، معلول بود. دور نيست كه اين امر، سامان نگيرد.
سپس طلحه و زبير [از منبر] فرود آمدند و ديگر مردمان، بيعت نمودند. 1
1298.الامامة و السياسة ـ در گزارش بيعت امام على عليه السلام ـ: نخستين كسى كه بر منبر رفت، طلحه بود. او با دستش كه انگشتانى معلول داشت، با او بيعت كرد. على عليه السلام ، آن را به فال بَد گرفت و فرمود: «چهقدر سزاوار است كه اين بيعت، شكسته شود!». سپس زبير، سعد و تمامى ياران پيامبر صلي الله عليه و آله بيعت كردند. 2
1299.العقد الفريد: هنگامى كه عثمان بن عفّان كشته شد، مردم شتابان به سوى
1 -
الجمل: 130. 2 - الإمامة والسياسة: 1/66.