حركت كردند و هر يك از طلحه و زبير، حكومت را براى خود مىخواهد و نه همراهش. طلحه ادّعاى خلافت نمىكند، مگر از آن رو كه پسر عموى عايشه است و زبيرْ مدّعى آن نيست، مگر از آن رو كه داماد پدر اوست. به خدا سوگند، اگر آنان به آنچه مىخواهند، دست يابند، زبير، گردن طلحه را خواهد زد و طلحه، گردن زبير را و هر يك با ديگرى بر سر اين حكومت، ستيز خواهند كرد. 1 2015.تاريخ الطبرى ـ به نقل از عتبة بن مغيرة بن اَخنس ـ: سعيد بن عاص با طلحه و زبير، خلوت كرد و گفت: اگر پيروز شويد، حكومت را به كه مىسپاريد؟ با من صادقانه بگوييد.
گفتند: براى يكى از خودمان، هر كدام كه مردم انتخاب كنند.
سعيد گفت: نه؛ بلكه بايد آن را در خاندان عثمان قرار دهيد؛ چرا كه شما براى خونخواهى او دست به شورش زدهايد.
گفتند: هجرت كنندگان بزرگ را واگذاريم و حكومت را به فرزندانشان بسپاريم؟! 2
2016.تاريخ الطبرى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: جمليان با ششصد نفر حركت كردند. همراه آنان عبد الرحمان بن ابو بكره و عبد اللّه بن صفوان جمحى بودند. وقتى از منطقه چاه ميمون 3 گذشتند، شترى ذبح شده ديدند كه خونش فوران مىكرد. آن را به فال بد گرفتند.
وقتى مروان از مكّه بيرون رفت، اذان گفت و نزد طلحه و زبير آمد و به آنان گفت: بر كدام يك از شما به عنوان خليفه سلام كنم و به نام او براى نماز، اذان سردهم؟
1 - الإرشاد: 1/246، الكافئة: 19/19، شرح نهج البلاغة: 1/233 . 2 - تاريخ الطبرى: 4/453، الكامل فى التاريخ: 2/315 . 3 - چاهى در مكّه،
منسوب به ميمون بن خالد حضرمى.