دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 5

عبد اللّه‏ بن زبير گفت: به نام ابو عبد اللّه‏ (زبير) و محمّد بن طلحه
گفت: به نام ابو محمّد (طلحه).

عايشه، پيغامى براى مروان فرستاد كه: چه مى‏كنى؟ آيا مى‏خواهى
در كار ما تفرقه اندازى؟ پسر خواهرم نماز بگزارد. [از آن پس] عبد اللّه‏
بن زبير با آنان نماز مى‏گزارْد تا وارد بصره شد.

از اين رو، معاذ بن عبيد اللّه‏ هميشه مى‏گفت: به خدا سوگند، اگر
پيروز گرديم، گرفتار بحران مى‏شويم. زبير، طلحه را با حكومت، تنها
نخواهد گذاشت و طلحه، زبير را با حكومت، تنها نخواهد گذاشت. ¹

2017.الجَمل: وقتى ناكثين [پس از مسلّط شدن بر بصره] صبح
خود را آغاز كردند، مردم نزد آنان گِرد آمدند و مؤذّن مسجد، براى نماز
صبحْ اذان گفت. طلحه خواست جهت اقامه نماز به پيش رود كه زبير،
او را كنار زد و خود خواست نماز را با آنان اقامه كند. طلحه او را از اين
كار بازداشت. آن دو يكديگر را كنار مى‏زدند تا آن‏جا كه نزديك بود
خورشيد طلوع كند.

مردم بصره فرياد برآوردند: اى صحابيان پيامبر خدا! نسبت به نماز،
خدا را، خدا را [در نظر آوريد]! مى‏ترسيم وقت از دست برود.

عايشه گفت: دستور دهيد كسى جز آن دو با مردم نماز بگزارد.

يعلى بن منيه گفت: روزى عبد اللّه‏ بن زبير نماز اقامه كند و روزى
محمّد بن طلحه تا مردم به خليفه‏اى كه مى‏پسندند، توافق كنند. سپس
فرزند زبير پيش افتاد و آن روز با مردم، نماز خواند. ²

ر.ك: ص 110 (آغاز اختلاف).

1 - 
تاريخ الطبرى: 4/454، الكامل فى التاريخ: 2/314.

2 -  الجمل: 281، تاريخ
اليعقوبى: 2/181. نيز، ر. ك: مروج الذهب: 2/367 .