ابو عبد اللّه محمّد بن محمّد بن نعمان، معروف به «شيخ مفيد»، مىگويد:
و از دلايل آن كه اميرمؤمنان در تمامى جنگهايش بر حق بود و مخالفانش در گمراهى بودند، روايتهاى فراوانى است كه از پيامبر صلي الله عليه و آله به اين تعبير رسيده است كه: «اى على! جنگِ با تو، جنگِ با من است و صلحِ با تو، صلح با من»، 1و نيز اين سخن كه: «اى على! من با كسى كه با تو پيكار كند، در جنگم و با آن كه با تو در آشتى باشد، در آشتىام». 2 اين دو حديث، از طريق اهل سنّت و شيعه و نيز محدّثان منسوب به اهل سنّت و محدّثان منسوب به شيعه، روايت شده است و هيچ يك از عالمان، در سند آنها ايرادى وارد نساختهاند و هيچ فرد حديثشناسى ادّعا نكرده است كه راويان اين دو حديث، دروغگو بودهاند.
سخنانى كه وضعشان چنين است، بايد آنها را پذيرفت و به آنها عمل كرد؛ چرا كه هر يك از آنها اگر سخنى ناصواب بود، امّت اسلامى از دانشمندى كه آن را رد كند و راويانش را تكذيب نمايد، تهى نبود. چنين سخنى از طعن و
1 - الفصول المختارة :2 / 245 ، أوائل المقالات ، مفيد : 4 / 285 ، فقه القرآن ،
راوندى :1 / 365 . 2 - الأمالى ، مفيد:
213/4، بحار الأنوار:39/206/25. نيز، ر. ك: سنن ابن ماجة: 1/52/145 .