دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 5

نشانه‏اى از نشانه‏هاى نبوّت وفضيلتى آشكار براى
على عليه السلام وعمّار وجود دارد وخطّ بطلانى است بر عقيده ناصبيان كه
گمان مى‏كنند على عليه السلام در جنگ‏هايش بر حق‏نبود. ¹

2071.ابن حَجر ـ پس از گزارش حديث خوارج ـ : و از
فايده‏هاى اين حديث ـ جز آنچه گذشت ـ، اين است كه اين، افتخارى
بزرگ براى على عليه السلام است و اين كه او پيشوايى بر حق بود، و اين كه او
در پيكارش با كسانى كه با او جنگيدند (در جمل و صفّين و غير از اين
دو جنگ)، بر حق بود. ²
2072.ابن حَجر ـ درباره آيه «وَإِن طَـآئِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
اقْتَتَلُوا؛ ³ و اگر دو طايفه از مؤمنان با هم
بجنگند...» ـ: در اين آيه فرمان به پيكار با گروه سركش وجود دارد و
به اثبات رسيده است كه كسانى‏كه با على عليه السلام جنگيدند، سركش (باغى)
بودند. ⁴
2073.مجموع فتاوى ابن تيميّة ـ پس از آوردن حديث عمّار، كه
او را گروه سركش مى‏كُشند ـ : و اين هم دلالت بر درستى امامت
على عليه السلام و وجوب اطاعت از وى دارد، و اين كه هر كس به پيروى او
دعوت كند، به بهشتْ دعوت كرده است، و آن كه به جنگ با او
فراخوانَد، به آتش فرا خوانده است ـ گرچه تأويل كننده باشد ـ، و همين
حديث، دليل است بر آن كه پيكار با على عليه السلام جايز نبود. بر اين اساس،
جنگ‏كننده با او خطاكار و بر باطل است ـ گرچه تأويل كننده باشد ـ، يا
سركش (باغى) است ـ اگر تأويل كننده نباشد ـ و اين، درست‏ترين
نظريه اصحاب ما و حكم به خطاكار بودن كسانى است كه با على عليه السلام
پيكار كردند و اين، همان نظر پيشوايان فقيه [اهل سنّت [است؛ آنها كه
پيكار با سركشان تأويل كننده را بر همين نظريه مبتنى داشته‏اند. ⁵

1 -  فتح البارى:
1/543/447، فيض القدير: 4/467.

2 -  فتح البارى: 12/299/6934.

3 -  حجرات، آيه 9.

4 -  فتح البارى: 13/67/7110.

5 - 
مجموع فتاوى ابن تيميّة: 4/437.