امام على عليه السلام در كلام والاى خويش، سرنوشت ابليس را گزارش مىكند كه شش هزار سال عبادت خدا مىكرد و با اشاره به جايگاه او، به نخبگانى كه سابقه درخشانى در خدمت به اسلام داشتهاند، اشاره مىكند و مىآگاهاند كه مبادا به سرنوشتى مانند سرنوشت ابليس، گرفتار آيند:
فَاحذَروا عِبادَ اللّهِ عَدُوّ اللّهِ أن يُعِديَكُم بِدائِهِ وأن يَستَفِزَّكُم بِنِدائِهِ. 1 بندگان خدا! بپرهيزيد از اينكه دشمن خدا، شما را به بيمارى خود، مبتلا گردانَد و با بانگ خويش برانگيزد.
و آنگاه، راه رهيدن از آن سرنوشت را روشن مىكند كه بايد از تعصّبها، گرايشهاىِ گروهى بىاساس و كينهورزىهاى جاهلى و برترىجويىهاى بىپايه، دست بردارند:
فَأَطفِئوا ما كَمَنَ فى قُلوبِكُم مِن نيرانِ العَصَبِيَّةِ وأحقادِ الجاهِلِيَّةِ فَإِنَّما تِلكَ الحَمِيَّةُ تَكونُ فِي المُسلِمِ مِن خَطَراتِ الشَّيطانِ ونَخَواتِهِ ونَزَغاتِهِ ونَفَثاتِهِ، وَاعتَمِدوا وَضعَ التَّذَلُّلِ عَلى رُؤوسِكُم و إلقاءَ التَّعَزُّزِ تَحتَ أقدامِكُم وخَلعَ التَّكَبُّرِ مِن أعناقِكُم. 2 پس آتش عصبيت را كه در دلهايتان نهفته است، خاموش سازيد و كينههاى جاهليت را براندازيد كه اين حميّت، در مسلمان، از آفتهاى شيطان و نخوت او و انگيزشهاى وى و افسون دميدنهاى اوست. تكيه كنيد بر نهادن فروتنى بر سرهاى خويش و دور افكندن گردنفرازى به زير پاها، و فرود آوردن تكبّر از گردنهاتان.
1 - نهج البلاغة: خطبه 192. 2 - نهج البلاغة: خطبه 192.