خسرو و شیرین

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 380/ 350

جان دادن شيرين در دخمه خسرو

چو بهمن زين شبستان رخت بر بند گرت خود نيست سودى زين جدائى چه دارى دوست آنكش وقت مردن به حرمت شو كزين دير مسيلى سلامت بايدت كس را ميازار از آن جنبش كه در نشونبات است درخت افكن بود كم زندگانى علم بفكن كه عالم تنگ نايست نفس بردار ازين ناى گلوتنگ به ملكى در چه بايد ساختن جاى ازين هستى كه يابد نيستى زود ز مال و ملك و فرزند و زن و زور روند اين همرهان غمناك با تو رفيقانت همه بدساز گردند به مرگ و زندگى در خواب و مستى ازين مشتى خيال كاروان زن خلاف آن شد كه در هر كارگاهى نفس كو بر سپهر آهنگ دارد بده گر عاقلى پرواز خود را زمين كز خون ما باكى ندارد زمين كز خون ما باكى ندارد
حريفى كردنت با اژدها چند نه آخر ز اژدها يابى رهائى به دشمن تر كسى بايد سپردن شود عيسى به حرمت خر به سيلى كه بد را در عوض تيز است بازار درختان را و مرغان را حيات است به درويشى كشد نخجير بانى عنان دركش كه مركب لنگ پايست گره بگشاى ازين پاى كهن لنگ كه غل بر گردنست و بند بر پاى ببايد شد بهست و نيست خشنود همه هستند همراه تو تا گور نيايد هيچ كس در خاك با تو ز تو هر يك به راهى باز گردند توئى با خويشتن هر جا كه هستى عنان بستان علم بر آسمان زن مخالف ديد خواهى بارگاهى ز لب تا ناف ميدان تنگ دارد كه كشتند از تو به صد بار صد را به بادش ده كه جز خاكى ندارد به بادش ده كه جز خاكى ندارد