في وجوههم من اثر السجود ذلك مثلهم في التوراش ومثلهم في الانجيل كزرع اخرج شطأه فازره فاستغلظ فاستوي علي سوقه يعجب الزراع ليغيظ بهم الكفار ( 1 ) . آيه عجيبي است . مي فرمايد حضرت محمد صلي الله عليه وآله پيامبر خداست ، و آنان كه با او هستند ( نه پيغمبر تنها ، پيغمبر و آن اصحاب تربيت شده اش . اول صفتي كه ذكر مي كند ، قدرت و نيرويشان در مقابل دشمن است ) اشداء علي الكفار در مقابل كافران و معاندان ، سخت ، محكم و با صلابت هستند ، رحماء بينهم در ميان خودشان مهربانان ، پرعاطفه ها و پرمحبتها مي باشند. اين دو قسمت مربوط به جنبه منفي و مثبت در برخوردها و روابط اجتماعي با دشمن و دوست است . البته ملاك دوست و دشمن ، دوست و دشمن شخصي نيست ، دوست و دشمن مسلكي و انساني است . بعد فورا مي آيد دنبال عبادت . اگر فقط همين را گفته بود ، آنوقت مي شد مثل مكتبهاي اجتماعي امروز . ولي فورا مي آيد دنبال " المستغفرين بالاسحار " : تراهم ركعا سجدا . همين اشداء علي الكفار ، همينها كه در ميدان جنگ آنچنان شيرهاي با صلابت هستند و در ميدان اخلاق اينقدر مهربان مي باشند ،در خلوت عبادت ، راكع ، ساجد و نيايشگرند و از خدا فضل و رحمت مي خواهند . در چهره هاي اينها آثار سجده را مي بيني . از خدا فضل و رضا و خشنودي مي خواهند ، از همان رضوان من الله اكبر كه اندكي از آن از همه بهشتها بالاتر است . باز دو مرتبه مي آيد سراغ نقش اجتماعيشان : مثلشان در تورات آن بوده
1. سوره فتح ، آيه . 29 .