9 - سنگ بزرگي به نام " ارويس گاه " كه چهار گوشه بوده و آلات مزبور را روي آن مي چينند ( 1 ) . ايضا مي گويد : در فرهنگهاي فارسي آمده : برسم شاخه هاي باريك بي گره باشد ، به مقدار يك وجب كه آن را از درخت هوم ببرند و آن درختي است شبيه درخت گز و اگر هوم نباشد درخت گز و الا درخت انار ، و رسم بريدن آن چنان است كه اول كاردي كه دسته آن هم آهن باشد و آن را بر سمچين خوانند پادياوي كنند يعني پاكيزه بشويند و آب كشند پس زمزم نمايند ، يعني دعايي كه در وقت عبادت آتش و بدن شستن و چيزي خوردن مي خوانند بخوانند و برسم را با برسمچين ببرند ( 2 ) . آنگاه مي گويد : در مراسم كنوني زردشتيان ايران هنگامي كه موبد بخواندن نيايش مشغول است ، موبد ديگر مراقب آتش است و شاخه هاي مورد را كه در برسمدان نهاده اند بر مي دارد و مي گرداند و دست به دست مي دهد و دوباره بر جاي مي گذارد . ايضا مي گويد : دار مستتر در زند اوستاي خود مي نويسد :
دو قسم آتشكده موجود است معابد بزرگ را " آتش بهرام " مي نامند ، معابد كوچك را " آدران " يا " آگياري " خوانند . در بمبئي ( هندوستان ) سه آتش بهرام و در حدود صد آگياري موجود است . فرق بين آتش بهرام و آدران اساسا در چگونگي آتش و سپس در اصل و طرز تهيه آن ميباشد . تهيه آتش بهرام يك سال به طول
1. تلخيص از مزديسنا و ادب پارسي ، از صفحه 297 تا 305.2. همان كتاب ، صفحه . 401