. اين گياه كوهستاني ( سومه ) داراي ساقه نرم و پر الياف است و شيره اي سپيد به رنگ شير دارد و آن را در كتب طبي ( هوم المجوس ) گويند . . . عصاره اين گياه را مي جوشانند به حدي كه داراي رنگ شود . استعمال اين مايع در موقع قرباني يكي از كهنترين و بهترين ( ! ) رسمهاي عبادت آريايي است .
اين نوشابه را روي آتش مي ريختند ، الكلي كه در آن موجود بود سبب اشتعال آتش مي گرديد . روحانيان نيز در موقع اجراي مراسم عبادت به قدر كفايت از آن مي نوشيدند ، اين نوشابه نه تنها مقدس و گرامي بود بلكه از غرائب معتقدات آريايي اين است كه براي اين گياه درجه خدايي قائل بودند ( 1 ) . زردشت اين خرافه را منسوخ ساخت ولي بار ديگر اين خرافه در دوره ساساني احيا شد و جزء سنن زردشتي قرار گرفت . مي گويند در اوستاي ساساني در " هوم يشت " ( يسناي 10 بند 8 ) چنين آمده است : آري همه مي هاي ديگر را خشم خونين سلاح در پي است ،