خود به روسي نوشته است ( 1 ) . ايضا در داستان مغضوب شدن " ارتشتاران سالار سياوش " در دربار قباد مي نويسد ، از جمله ايرادهاي مهمي كه انجمن بزرگ ( محكمه عالي به رياست موبدان موبد ) به او گرفت اين بود كه : " سياوش نمي خواسته است موافق عادات جاريه زندگي كند و تاسيسات ايراني را محفوظ نگه دارد ، خدايان جديد مي پرستيده و زن خود را كه تازه بدرود حيات گفته " دفن " كرده است ، بر خلاف آيين زردشتي كه مقرر مي دارد اموات را در دخمه بگذارند تا مرغان شكاري آنها را بخورند ( 2 ) . . . آقاي رشيد ياسمي مترجم كتاب ايران در زمان ساسانيان مي گويد : . . . هخامنشيان معلوم نيست همه رفتار خود را تابع احكام زردشت كرده باشند ، بعضي پرستش آناهيتا و دفن اموات را در مقابر نمونه مخالفت آنان با شريعت دانسته اند ( 3 ) . آقاي ياسمي ضمنا مي خواهد مدعي شود كه ممنوعيت دفن اموات در آيين زردشتي در دوره هخامنشي نيز سابقه دارد .
ثنويت زردشتي
آيا ايران مقارن ظهور اسلام ثنوي بوده است ؟ مهمترين پاسخ درباره نظام فكري و اعتقادي ايرانيان ( البته منهاي يهوديان و مسيحيان و بودائيان ايران كه مجموعا در اقليت بودند ) پاسخ همين پرسش است . قبلا بايد ببينيم در دوره هاي قبل ، ايران از اين لحاظ چه وضعي داشته است در فصلهاي پيش راجع به دوره هاي قبل از زردشت بحث كرديم ، معلوم شد كه حتي در دوره هاي طبيعت پرستي و رب النوع پرستي عقيده ثنوي در روح مردم آريا رسوخ داشته است ، و به قول
1 - 2 - 3 . ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 52 - 380 - 349 .