دستگاه‏ها، معرّفى مىشدند كه حاصل آن گسترش روحيّه چاپلوسى، رواج رشوه و فساد آشكار در ادارات بود.

وقتى انقلاب شد، انتظار عمومى اين بود كه مديريّت‏ها 180 درجه تغيير يابند و ملاك خدمت در پست‏هاى كليدى بر اساس تقوا تعيين شود. هر چند در زمان دولت موقّت تغيير عمده‏اى در اين مورد پيش نيامد، امّا بسيارى از آن مديران پيشين، فرارى و يا از كار بر كنار شده بودند و موج حاكم در جامعه اين بود كه مسئولان جديد حدّاقلّ تقوا و پاكى نفس داشته باشند. شهيد رجائى معتقد بود چون مديران در قلمرو خدمت، تعداد زيادى نيروى انسانى را اداره مىكنند، اگر بىتقوا باشند، بىترديد در ترويج پاكىها بىتفاوت خواهند بود و چه بسا كه با عملكرد ضدّ ارزشى دوباره جامعه را به سوى فساد سوق خواهند داد و اگر لياقت و تخصص كافى رشته خدمت را نداشته باشند، حوزه كارىشان را به هرج و مرج خواهند كشانيد. او مىگفت: بر اساس نكته قرآنى آيه 58 سوره نساء(1) خداوند به همه، از جمله حاكمان دينى دستور داده است كه هر نوع امانت مردم را به صاحبان و اهل آن باز گردانند. مديريّت‏ها نيز امانت اجتماعى و حقّ مردم است. براى اين كه حقّ مردم به خوبى ادا شود، بايد مديرانى بر آنان گماشت كه هر دو خصوصيت ـ تقوا وتخصص ـ لازم را برخوردار باشند. از اين‏رو، خود نيز مديران دولتش را بر اساس اين دو ويژگى انتخاب و به كار منصوب مىكرد.

ج) تأثيرگذارى با رفتار

سومين و مهم‏ترين عامل موفّقيت شهيد رجائى اين بود كه كم‏تر مىگفت و بيش‏تر عمل مىكرد؛ شعار غير عملى يا عمل نكردنى نمىداد؛ هر چه را كه از

(1). «إنّ اللّه يَأمُرُكُمْ أنْ تُؤدّوُا الأماناتِ إلى أهْلِها».