او گفت: درست است. همان مدالها هم براى شما زيبنده است؛ امّا از نظر من؛ اگر دانش آموزى به هنگام تدريسِ من، درسش را فهميد و به حلّ مسئلهاى دست يافت و از شوق آن، لبخند رضايت بر لبانش نقش بست، همان مدال من است و من به چنين موفّقيتى افتخار مىكنم!(1)
(1). به نقل از: هرمز طاووسى مهيارى، معاون آن روز دبيرستان ميرداماد و همكار شهيد رجائى.