شرف نامه

الیاس بن یوسف نظامی گنجوی

نسخه متنی -صفحه : 374/ 353

افسانه آب حيوان

به گنج گران عمر خود بر مسنج چو خواهى كه يابى بسى روزگار شدند انجمن با سرافكندگى سكندر بدو گفت كاى نيك مرد سواد حروفيست دست آزماى وگرنه كه بيند زمينى سياه دگر باره پير جهان ديده گفت حجابيست در زير قطب شمال حجابى كه ظلمات شد نام او هر آنكس كزان آب حيوان خورد وگر باورت نايد از من سخن ملك را ز تشويش آن گفتگوى بپرسيد از او كان سياهى كجاست ز ما تا بدان بوم راه اندكيست چو شه ديد كان چشمه ى خوشگوار در بارگه سوى ظلمات كرد چو شد منزلى چند و در كار ديد جهانى روان بود لشگرگهش ز بازار لشگر در آن كوچگاه سوى شير مرغ از عنان تافتند سوى شير مرغ از عنان تافتند
كه خاكست پر گنج و حمال گنج سر از چشمه زندگانى بر آر كه چون در سياهى بود زندگى مگر كان سياهى بر آن آب خورد همان آب او معنى جان فزاى همان چشمه كز مرگ دارد نگاه كه بيرون از اين رمزهاى نفهت درو چشمه اى پاك از آب زلال روان آب حيوان از آرام او ز حيوان خوران جهان جان برد بپرس از دگر زيركان كهن پديد آمد انديشه ى جستجوى نماينده بنمود كز دست راست ازين ره كه پيمودى از ده يكيست به ظلمت توان يافتن صبح وار به رفتن سپه را مراعات كرد ز لشگر بسى خلق بيمار ديد جهانى دگر خاص بر درگهش به بازار محشر همى ماند راه به بازار لشگر گهش يافتند به بازار لشگر گهش يافتند