نكته مهم در تتميم جواب شبهه نفى واقعيت (اشكال 5) آن است كه درتقسيم بندى عارف كه بود (وجود) و نمود (ظهور) و نبود (عدم) مطرح مى شود،نبايد نمود را امرى واسطه بين وجود و عدم تلقى نمود، بلكه در واقع آنچه مطرح است در يك طرف «نبود (عدم)» است و در طرف ديگر «بود» و «نمود بود»، چه اين كه نمود و ظهور جز به عنوان صفت، شان يا فعل و جهتى از بود، معنايى نخواهد داشت; شانى كه تنها همراه با «بود» شهود مى شود، يا از آن انتزاع مى گردد.