[ همان، صص 121 -120. ] نورانيت قرآنى و بوى خوش كلام نبوى در آشكار است [ الذريعه، ج 4، ص 144. ] و به تعبير برخى انديشمندان تنها فرق نهج البلاغه با قرآن در آن است كه وحى منزل نيست. كتاب كان الله رصع لفظه
بجوهر آيات الكتاب المنزل
[ السيد حبيب الله الهاشمى الخوئى، منهاج البراعه فى شرح نهج البلاغه، الطبعه الثانيه، موسسه الوفاء، بيروت، 1403 ق. ج 1، ص 245. ] نهج البلاغه كتابى است كه گويا خداوند الفاظش را باگوهرهاى آيات قرآنى زينت داده است،
اين كتاب شامل حكمتهايى است مانند مرواريد درخشان كه به راستى و صداقت سخن مى گويد و فرقى ميان آن و قرآن كريم نيست، جز آنكه نهج البلاغه از طرف خداوند نازل نشده است. قرآن كريم بيانگر حقايقى است براى هدايت انسانها و سير دادن آنها از ملك تا ملكوت و تامين سعادت زندگى اين جهانى و زندگى آن جهانى آنان و نهج البلاغه در همين جهت است و علاوه بر مطرح كردن مباحث قرآنى، به تفسير و تبيين و تشريح و ارائه مصاديق آنها مى پردازد. نهج البلاغه مسائل قرآنى را با ارائه دستورالعملها ملموس وعينى تر مى سازد و سنتها و قوانين كلى قرآن عزيز را به مواردش تطبيق مى دهد و راه درك و به كايگرى و استفاده از آنها را هموار مى كند.