سوريه با 180/850/1 كيلومتر مربع وسعت، هشتاد و سوّمين كشور جهان است كه در جنوب غربى قاره آسيا، كنار درياى مديترانه و در همسايگى كشورهاى تركيه در شمال، عراق در شرق و جنوب شرقى، اردن در جنوب، فلسطين اشغالى در جنوب غربى و لبنان در غرب واقع شده است.
آب و هواى آن در كناره ها و نواحى جنوب غربى معتدل و مرطوب (مديترانه اى) و در ساير نقاط گرم و خشك است. بلندترين نقطه آن از دريا، جبل شيخ با 2814 متر ارتفاع است. مهمترين ارتفاعات آن عبارتند از: كوههاى لبنان شرقى، علويين، جبل الدروز، بشرى، عبدالعزيز و قاسيون. جلگه هاى آن بيشتر در كناره ها و نواحى جنوب غربى واقع شده اند. قسمت اعظم آن را بيابانها پوشانده و در جنوب شرقى آن صحراى سوريه (بادية الشام) واقع شده است. از رودهاى مهم آن مى توان به فرات، خابور، عاصى، عفرين، قويق و دجله اشاره داشت كه رود فرات با 696/2 كيلومتر طولانى ترين آنها و حدود نيمى از آن در تركيه و عراق جارى است.
طبق آمار سال 1979 م بالغ بر 000/350/8 نفر (شصت سومين كشور جهان) بوده و اكنون به احتمال فراوان از مرز 12 ميليون نفر گذشته است. پنجاه درصد مردم آن ساكن شهرها بوده و پر جمعيت ترين شهرهاى آن عبارتند از حلب، حمص، حماه، لاذقيه.
بنادر مهم سوريه عبارتند از لاذقيه، طرطوس و بانياس كه در كنار درياى مديترانه واقع شده اند. مهمترين صنايع كشور عبارتند از پالايش نفت، نساجى، سيمان، شيشه، مواد غذايى، صابون سازى، پوشاك، صنايع دستى، گندم، جو و ساير محصولات كشاورزى.
مهمترين معادن و منابع سوريه نيز عبارتند از گاز طبيعى و نفت، فسفات، گچ، گرم، نيكل، منگنز، سرب، سنگ نمك و(1)...
سوريه بر اساس آخرين تقسيمات كشورى از (13) استان به اضافه شهر مستقلِ دمشق تشكيل شده كه زير نظر فرماندار و يك شوراى منتخب اداره مى شود و استانهاى آن به ترتيبِ وسعت عبارتند از:
1 ـ حمص
2 ـ ديرالزور
3 ـ حسكه
4 ـ رقه
5 ـ حلب
6 ـ دمشق
7 ـ حماه
8 ـ سويدا
9 ـ درعا
10 ـ ادلب
11 ـ لازقيه
12 ـ قنيطره
13 ـ طرطوس.