فيلسوف بوده و براى هميشه نيز چنين خواهد بود روى همين اصل على (عليه السلام) ميان گروه ادباء از جهت نظر و اسلوب يكى از شخصيتهاى بزرگ اين گروه محسوب مىگردد: گروه زندهاى كه به ستارگان، آسمان، ريگهاى بيابان، درياها و بطور كلى به پوشش طبيعت نظر ميكنند و همه را از وجود خود مىدانند و در جهان هستى فقط يك نيروى وجودى واحد و جامع و ابدى احساس مىكنند.
«ميخائيل نعيمه» پس از آنكه قدرت هنرمند را در درك عميق وحدت وجود مجسم ميكند، در زمينه ادبيات عصر حاضر مىگويد: «چگونه مىتوان كسى را كه ريشههاى ازلى ادب را درك نمىكند و از گذشته و آينده بىخبر است اديب ناميد».
اين درك زيبائى برتر- كه تمام موجودات را با وجود اختلاف مظاهر با يك كمربند بهم وصل مىكند- همان چيزى است كه در آثار شخصيتهاى ادبى با در نظر گرفتن تنوع موضوعات و اختلاف حالات مشاهده مىكنيم.
آرى اگر به صداى اين شاعر بزرگ كه از زبان مسيح سخن مىگويد گوش فرا دهيد، بزرگترين صدائى را كه جهان هستى شنيده است مىشنويد و بهترين نظر را كه در اعماق زيبائى نفوذ كرده درك خواهيد نمود. اين شاعر بزرگ مىگويد: «در اطراف چگونگى رشد زنبقهاى كشتزار انديشه كنيد، ولى من بشما مىگويم: سليمان با