از اين‏رو درباره عظمت و قداست كعبه و پيوند ناگسستني با آن در مرگ و زندگي چنين مي‏گوييم: «والكعبة قبلتي... »[1].

به جهت كروي بودن زمين و اختلاف جهت قبله بلاد و شهرها، در هر لحظه، فردي از سويي به سمت كعبه در حالت نماز و نيايش است به طوري كه اين پيوندْ لحظه‏اي قطع نمي‏شود. از آنجا كه وقت نمازها و دعاها و... براي مردم كره زمين، يكي نيست، همان طور كه فرشتگان دائماً با عرش الهي در ارتباطند، مسلمانان سراسر جهان در هر لحظه و در هر مكان با كعبه كه به محاذات عرش بنا نهاده شد، در ارتباطند.

اگرچه به هر سمت بنگريم وجه خدا را مي‏توانيم مشاهده كنيم؛ زيرا: (لله المشرق والمغرب فأينما تولّوا فثمّ وجه‏الله)[2]، ليكن با اين حال دستور الهي اين است كه هر جا هستيد در هنگام عبادتِ رسمي، به سمت مسجدالحرام رو كنيد: (فولّ وجهك شطر المسجدالحرام وحيث ما كنتم فولّوا وجوهكم شطره)[3].

توضيح بيشتر درباره اَبعاد گوناگون كعبه معظمه در مبحث آينده خواهد آمد، چنانكه برخي از شباهتهاي كعبه با قرآن كريم و رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم در پايان فصل دوم همين بخش بيان شد.

ويژگيهاي كعبه

انسانهايي كه به يك سمت رو مي‏كنند و گرد يك محور و مطاف مي‏گردند، هنگامي كه به مزاياي معنوي آن معبد آشنا باشند، معبود خود را كه خداي نظام آفرينش است از مُلك تا ملكوت، از شهادت تا غيب، از ماده تا لوح و قلم، از طبيعت تا عقل محض و بالاخره از ناسوت تا اوّلين فيض و اثر، يعني ارواح رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم و عترت طاهرين او بهتر مي‏شناسند و حضرتش را بي‏شائبه‏تر مي‏پرستند.

[1] ـ بحار، ج 2، ص 7 و ج 6، ص 175.

[2] ـ سوره بقره، آيه 115.

[3] ـ سوره بقره، آيه 144.