صهبای حج

از اين‏رو ملل گوناگون جهان، اعمّ از هندي و فارس و كلداني و يهودي و عرب آن را گرامي مي‏داشتند[1]. خداي سبحان در اين باره مي‏فرمايد: به ياد آور هنگامي كه مكان كعبه را براي ابراهيم خليل(عليه السلام) معيّن كرديم تا مرجع عبادت پرستندگان را فراهم كند و به او گفتيم كه: خانه مرا براي طواف‏كنندگان و نمازگزاران و راكعان و ساجدانْ پاكيزه نگه‏دار و در بين مردم دعوت حج را اعلان كن تا «از هر سو» و «به هر وضع و با هر وسيله ممكن» از پياده و سواره و از دور و نزديك، به نداي تو پاسخ دهند و به منظور انجام حج و زيارت كعبه گردآيند: (وإذ بوَّأنا لإبراهيمَ مكانَ البيت أنْ لا تُشْرِكْ بي شيئاً وطَهِّر بَيْتي للطائفين والقائمينَ والرُّكّعِ السُّجود* وأذِّن في النّاس بالحجِّ يأتوك رِجالاً وعلي كلِّ ضامرٍ يأتينَ من كلِّ فَجٍّ عميق)[2].

شاهد ديگر بر مطلب مزبور اينكه فرمود: هنگامي كه ما كعبه را مرجع همه مردم و جايگاه امان و آرامش قرار داديم: (وإذ جَعَلْنا البيْتَ مَثابَةً للنّاس وأمْناً). اين تعبير گرچه به حسب دلالت صريح، مردم اعصار پيشين را شامل نمي‏شود، ولي با توجّه به ذيل آيه كه فرمود: (واتَّخِذوا من مقام إبراهيم مصلّي وعَهِدْنا إلي إبراهيم وإسمعيل أن طَهِّرا بَيْتي للطّائفينَ والعاكفينَ والرُّكَّع السُّجود)[3]، روشن مي‏شود كه نه تنها مردم جهان بعد از نزول قرآن به زيارت كعبه فراخوانده شده‏اند، بلكه همه افراد قرون گذشته نيز بايد آهنگ كعبه مي‏كردند و به زيارت آن مي‏شتافتند؛ زيرا پيمان الهي نسبت به دو پيامبر بزرگوار و متعهد، يعني ابراهيم و اسماعيل(عليهما السلام) اين بود كه كعبه را براي زائران و طواف‏كنندگان و معتكفان و ركوع‏كنندگان و سجده‏گزاران پاك و پاكيزه نگه دارند.

[1] ـ الميزان، ج 3، ص 363 ـ 358.

[2] ـ سوره حج، آيات 27 ـ 26.

[3] ـ سوره بقره، آيه 125.